Aplicación da tecnoloxía á medicina

TOMOGRAFÍA  COMPUTARIZADA (tomas con raios X):

Fai non demasiados anos, o diagnóstico e a programación do tratamento (cirurxía, fármacos, etc.) para desordes nos tecidos brandos como os do cerebro, o fígado, etc., facíase mediante procedementos invasivos e técnicas de aplicación de raios X, que brindan unha imaxe en dúas dimensións, onde os órganos aparecen comprimidos ou esmagados na placa. Actualmente, aplícanse novos procedementos:

• Scanner  TAC ( Tomografía  Axial  Computarizada): consiste basicamente nunha grella de raios X independentes que atravesan ao paciente. O seu funcionamento mecánico realízase a través de emisores e detectores que viran simultaneamente e, ao realizar unha revolución completa, envíanse os datos a unha computadora que os analiza. Da cuadrícula formada, cos emisores e detectores, a cada unha asígnaselle un ton gris de tal maneira que se logra a imaxe dun corte en  rebanadas do paciente. Mediante o avance do paciente no tubo  radiológico realízanse cortes sucesivos ata obter unha imaxe practicamente  tridimensional.

•   Scanners  volumétricos: realizan unha obtención de datos constante. Para logralo, fan que o paciente se mova ao longo do túnel e mediante a rotación continua do tubo obtense unha imaxe continua en forma de hélice, a cal é procesada pola computadora, obtendo así unha imaxe  tridimensional continua.

• Angiografías por subtracción dixital: Obtéñense imaxes dos vasos sanguíneos por medio de técnicas numéricas. Para a técnica normal de raios X, estes vasos son case invisibles, con todo esta técnica realiza unha primeira toma  radiográfica sen contraste da zona baixo estudo, o que ofrece unha perspectiva de toda a estrutura orgánica, que se almacena na memoria da computadora. Despois inxéctase iodo ao fluxo sanguíneo do paciente e faise unha segunda imaxe toma de contraste, que reflicte o fluxo sanguíneo. A esta toma réstanselle as imaxes quedando soamente os vasos sanguíneos. Con esta técnica chégase a ter unha resolución tal que se poden ver vasos dun milímetro de diámetro.

Non hai dúbida que as técnicas desenvoltas ao redor da  TAC revolucionaron a forma de diagnóstico de moitas enfermidades e sobre todo de lesións en tecidos brandos. Non se podería imaxinar ter na actualidade un hospital sen este tipo de equipos.



RESONANCIA MAGNÉTICA NUCLEAR: 

Esta técnica é ideal para a detección de tumores moi pequenos, que poden resultar invisibles para a técnica tradicional por raios X. A  RMN está baseada nas alteracións magnéticas que sofren as moléculas de auga no organismo. As imaxes obtéñense da seguinte maneira:

œSométese o corpo a un forte campo magnético; isto fai que as moléculas de hidróxeno da auga actúen como micro         imáns, facendo que estes se aliñen nunha mesma dirección. Ao mesmo tempo bombardéaselles con impulsos de radiofrecuencia facendo que os núcleos atómicos se  desorienten. Con todo, se a radiofrecuencia córtase, os átomos volven á súa aliñación orixinal, emitindo un sinal moi débil.

œ Estes sinais son recadadas nunha computadora, que mide o tempo que tardan os átomos de hidróxeno en retornar á súa posición de estado de equilibrio, creando con esta información unha imaxe  bidimensional do órgano ou sección do corpo observada. Como este tempo de retorno non é o mesmo entre os núcleos atómicos dos diferentes tecidos pódese aproveitar este feito para distinguir entre os tecidos.

œ Unha vez recadadas estes sinais a computadora asigna unha cor ou un ton gris a cada tipo de tecido para formar imaxes máis  nítidas dos diferentes órganos baixo observación. Isto serve para a identificación de tecidos  cancerosos, xa que a auga contida nun tumor difire totalmente da dun tecido normal.


ECONOGRAFÍA:

Esta técnica foise popularizando e é tamén coñecida como Diagnóstico por  Ultrasonidos. Os  ultrasonidos son vibracións acústicas emitidas por un cristal  piezoeléctrico que é capaz de transformar vibracións en impulsos eléctricos e viceversa. Así, ao estimularse  eléctricamente ao sensor, este emite vibracións que viaxan ata o órgano baixo estudo e  rebotan do corpo cara ao sensor. Unha computadora recada estes ecos transformándoos en imaxes. Utilízase un xel especial para asegurar un mellor contacto coa pel do paciente e así obter imaxes máis  nítidas.

A  econografía permite apreciar diferenzas na densidade dun órgano, a diferenza dos raios X que só achegan datos sobre o contorno e forma do mesmo. Unha das limitacións deste tipo de diagnóstico é que non pode ser utilizada no diagnóstico pulmonar.

Na forma tradicional de diagnóstico  Econográfico as imaxes son estáticas. Con todo, grazas ao fenómeno  Doppler, é posible obter imaxes con movemento. Este fenómeno é utilizado para detectar movemento e é o mesmo que utilizan moitos equipos de medición na industria. Consiste en enviar un sinal acústico sobre unha partícula en movemento e medir o tempo do rebote do devandita sinal para calcular a velocidade dos devanditos obxectos. Esta técnica serve mesmo para crear imaxes vasculares completas.

Un aspecto negativo da  econografía é que a súa interpretación é moi ardua, o que ás veces leva aos médicos para cometer erros fatais, que logo conduce a funestas consecuencias.
Na Obstetricia é onde máis impacto tivo esta tecnoloxía xa que o líquido  amniótico é un medio perfecto para a propagación de sons de altas frecuencias.