A ciencia salva vidas

O envellecemento da poboación é un feito real. O aumento da esperanza de vida,  acortamiento da vida laboral e a xubilación anticipada son as razóns principais para o crecemento deste sector. Co auxe das novas tecnoloxías o distanciamento deste sector coa sociedade parece aínda maior. É de gran importancia destacar que a implementación das novas tecnolóxicas na nosa sociedade actual supón importantes vantaxes para o sector da Terceira Idade, con todo, senten afastadas delas.  Resulta evidente que este distanciamento xera unha desigualdade no uso e proveito das novas tecnoloxías que pode deberse a estas causas: A utilidade: Moitos maiores descoñecen cal é a utilidade dalgúns dispositivos e instrumentos que pode mellorar a súa calidade de vida. A complexidade no uso: A moitos lles inquieta o feito de penetrarse nun mundo demasiado complexo para eles. Moitas persoas non se atreven a utilizar estas ferramentas por medo a meter a pata, pensan que en calquera momento poden tocar unha

Hoxe compartirei con todos vós un pequeno resumo das cirurxías máis comúns nas que o Robot dá  Vinci está especialmente indicado. E é que, aínda que a Cirurxía Robótica expándese cada vez a máis especialidades, a  Uroloxgía segue sendo a disciplina idónea polas múltiples vantaxes que ofrece tanto ao paciente como ao cirurxián. Con todo, tamén debemos destacar certas patoloxías de ámbito xinecolóxico que poden tratarse de maneira sorprendentemente eficaz mediante  Ciurgía Robótica. As intervencións máis comúns mediante Cirurxía Robótica tras diagnosticar ao paciente son: Cancro de próstata A intervención realizada é a  prostatectomía radical que pretende extirpar a próstata sendo o máis conservador posible coa función sexual e a  continencia  urinaria. A visión  tridimensional e o  zoom permite ao cirurxián ver mellor as estruturas das que depende a  erección e que discorren moi próximas á próstata. Os instrumentos finos e con 360º de xiro permiten a disección fina e a sutura

1. Un xigante con catro brazos . O reloxo do quirófano achégase ao mediodía. Catro inmóbiles brazos mecánicos afúndense nun vulto cuberto de panos azuis e unha fervenza de tubos. Baixo todos eles, un home de 57 anos,  anestesiado, cun cancro de próstata. Ao seu ao redor, un baile de persoas que, durante máis dunha hora, foron colocando o infinito tecido de cables, luces e torres mecánicas. Ás 12 en punto apágase a luz do teito. A que nas salas de operacións ilumina a ferida que abre o  bisturí. Todo parece acabarse. Na penumbra, as siluetas  enguantadas sentan. Pero todo comeza. Espertan os  tentáculos de aceiro. Móvense á maneira dos  macillos dun piano sobre o ventre do paciente. O robot Dá  Vinci avanza cun  bisturí eléctrico en cada pinza, abríndose camiño dentro da  pelvis. Os asubíos (dous diferentes, dependendo de que pinza  coagule) substitúen ás voces. Un monstro mecánico, polo seu custo (ata dous millóns e medio de dólares, 2,2 millóns de euros) e dimensións (unha torre